…εφαρμόζει τη γνωστή και χρόνια αποδεκτή από όλους σας συνταγή τού «βάζειν όρια». Πόσο άσχημο να είναι κανείς αποδέκτης των φραγμών!

Όπως καταλαβαίνετε διόλου επικροτώ αυτή την τακτική, είτε την ακολουθείτε εσείς ως γονείς, είτε εκείνοι οι συνάδελφοι που νιώθουν την ανάγκη να υπηρετήσουν πιο πιστά το πρωτόκολλο από ότι τον άνθρωπο!

Άραγε, οι εφαρμοστές αυτής της τακτικής:

• Αναρωτιούνται για το πώς νιώθουν οι γονείς; Τούς συναισθάνονται;
• Θεωρούν ότι νουθετούν τους γονείς; Ή μήπως ότι τούς επιβάλλονται; Αν ναι, τότε τούς διαφεύγει κάτι σημαντικό. Το ότι απλά οι γονείς ‘επιβάλλονται’ στο θυμό τους και ελέγχουν την παρορμητική τους αντίδραση.
• Κατανοούν ότι δημιουργούν δύο στρατόπεδα;
• Έχουν την πεποίθηση ότι προστατεύουν τον έφηβο; Και αν ναι, από ποιους; Ποιος είναι ο εχθρός; Οι γονείς του;
• Συνειδητοποιούν ότι  διδάσκουν εμπράκτως στον έφηβο έναν κακόγουστο τρόπο επιβολής ή νομίζουν πως τού διδάσκουν το σεβασμό στα δικαιώματα;
• Σκέφτονται ότι διχάζουν έναν έφηβο ανάμεσα στον ειδικό και τους γονείς;
• Συναισθάνονται ότι βιάζουν την εμπιστοσύνη του;
• Κατανοούν ότι μαθαίνουν στον έφηβο να χρησιμοποιεί τους ειδικούς, ως συνενόχους ή συμμάχους;
• Κατανοούν πώς στο μυαλουδάκι του εφήβου ο ψυχολόγος ταυτίζεται με τον συνήγορο του πολίτη;
• Αντιλαμβάνονται ότι η τεχνική τού αποκλεισμού ξεσκεπάζει τη δική τους προσωπική αδυναμία να επιλύουν τις ενδο-οικογενειακές συγκρούσεις, αποκαλύπτει την προσωπική τους ανημποριά να βοηθήσουν προς τη Συνύπαρξη και τη διευκόλυνση της επικοινωνίας γονέα- παιδιού;
• Πιστεύουν πράγματι στις Συναντήσεις των ανθρώπων ή στις Αντιπαλότητες;
• Αναρωτήθηκαν έστω και μια στιγμή, στην προσωπική τους ενδοσκόπηση, αν αρέσκονται στο ρόλο της εξουσίας;
• Αντιλαμβάνονται ότι απομακρύνονται από το ρόλο του ψυχολόγου, που είναι να κατανοεί, εξηγεί, συναισθάνεται, ξεδιαλύνει και στηρίζει την επικοινωνία των συνανθρώπων μας με ό,τι τον εμπεριέχει και περιβάλλει;
• Αντιλαμβάνονται τη μετατόπιση τους προς το ρόλο του δικαστή ή τού αστυνομικού που καλείται να εφαρμόσει την τάξη, επιβάλλοντας στεγνά το νόμο;

Αυτές και άλλες τόσες ερωτήσεις κλειδώνονται καθημερινά πίσω από τις κλειστές πόρτες…της σιωπής και της ανοχής!

Αν υπάρχει, ωστόσο, κάτι που κραυγάζει, ξεψυχισμένα πλέον, είναι η αγάπη για τον άνθρωπο! Κάθε φορά που ξεθωριάζει, η εξουσία ξεπροβάλλει θριαμβευτικά, και …σαρωτικά!! Και πάντα με την πιο ανάλαφρη φορεσιά της: εκείνη της προστασίας!

Με σεβασμό