Μήπως έχω κατάθλιψη, μήπως παθαίνω κρίσεις πανικού; Υπάρχει περίπτωση ο γιός μου να είναι στο φάσμα αυτισμού; Μήπως έχει διάσπαση προσοχής και υπερκινητικότητα; Μήπως παθαίνω burn-out? Μάλλον υπήρξα θύμα βιασμού στην παιδική μου ηλικία….   

Οι φοβίες για την ψυχική σας υγεία έχουν κάτι κοινό με τους αστέρες του θεάματος, καθώς και οι δύο εμφανίζονται και διασπείρονται μέσα από τα ΜΜΕ.

Κάποιες θα λάμψουν για λίγο, κάποιες άλλες αναδύονται σταδιακά και παραμένουν στη σκηνή για μεγαλύτερο διάστημα και κάποιες άλλες δημιουργούν αρχικά θόρυβο υπό το φως της δημοσιότητας, κατόπιν χάνονται για ένα διάστημα, κάνοντας απλώς μια επάνοδο κατά περιόδους, πριν χαθούν αργά και οριστικά.

Άραγε αναρωτηθήκατε για το process ενός πρωταγωνιστή του θεάματος; Για την παιδεία του, την ηθική του στάση και την αισθητική του καλλιέργεια; Μήπως αρκεστήκατε σε μια επιδερμική κοινωνική κριτική; Σπεύσατε να τον χειροκροτήσετε ή να τον αποδοκιμάσετε, χωρίς κριτική σκέψη;

Με την ίδια λογική, αναρωτηθήκατε για το process των φοβιών και γενικά των ψυχικών «νοσημάτων»; Γιατί άραγε, παρελαύνουν απρόσκλητα στις οθόνες σας;  Αναγνωρίζετε την κρυφή τους δύναμη, καθώς αιφνιδιαστικά εισβάλλουν στο λόγο σας, ; Συνειδητοποιείτε την ταχύτητα με την οποία κατακλύζουν τη σκέψη και το συναίσθημα σας, την ορμή με την οποία ”καπελώνουν” την προσωπικότητα σας;  Αναρωτηθήκατε, με άλλα λόγια, για την προέλευση, τη σκοπιμότητα και το αποτέλεσμα αυτών;

 Είμαστε υπεύθυνοι για την ιατρικοποίηση και παθολογικοποίηση της κοινωνίας μας. Είμαστε υπεύθυνοι για το ωχρό πρόσωπο της κοινωνίας που καθρεφτίζεται πλέον στα περισφιγμένα παιδικά χαμόγελα.

Η αντίσταση, ξέρετε, είναι προσωπική υπόθεση και εμπεριέχει την κριτική σκέψη! Η σκέψη χωρίς την κριτική επεξεργασία είναι επικίνδυνη. Η κριτική, πάλι, χωρίς τη σκέψη είναι κουτσομπολιό!   

Με σεβασμό

Μαρία Β. Βακάλη