Σκληρές σελίδες και τραχιές χαράσσει για κάποιους η κοινωνία μας. Πίσω από μια πόρτα βαριά και κλειστή, κλειδώνουν τα όνειρα και σβήνει το χαμόγελο του. Ντροπή, φόβος, ξεπεσμένος ανδρισμός, τσαλακωμένη περηφάνια!
Το επόμενο βήμα αργόσυρτο. Προς ποια κατεύθυνση; Εκείνη της επιτακτικής επιβίωσης με όποιο τίμημα ή εκείνη της μικρής αναμονής με το δικαίωμα στην επιλογή; Από τη μία, όταν η ζωή εκβιάζει με το δίλημμα τού ζειν ή του ευ ζειν, η απάντηση είναι εμφανής. Από την άλλη πλευρά, στα 40 του χρόνια πώς να απαρνηθεί τα όνειρα του, τις σπουδές του, την προηγούμενη επαγγελματική πορεία του; Από τη μία, η σκέψη τού τίποτα μονιμότερου τού προσωρινού γίνεται αγκάθι. Από την άλλη, η εικόνα του άνδρα που φροντίζει, προστατεύει, στηρίζει.. γκρεμίζεται, καθώς οι ημέρες τον αναγκάζουν σε απραξία.
Αναζητείται πυξίδα και καταφύγιο μαζί!
Εσείς, ως σύζυγος ή σύντροφος καλείσθε να αναλάβετε -απροετοίμαστη- ρόλο καπετάνιου! Χαλιναγωγώντας τις δικές σας σκέψεις, τους δικούς σας φόβους, τις δικές σας αμφιβολίες!
Θα αφουγκραστείτε τον σύντροφο σας; Ή θα σας νικήσει ο φόβος τής επόμενης ημέρας, η αμφισβήτηση τού αν ο σύζυγος είναι τεμπέλης, τού αν εσείς η ίδια είστε η αφελής, το κορόιδο τής σχέσης;
Θα κατανοήσετε ότι πίσω από το ατελείωτο ζάπινγκ και το ίντερνετ κρύβεται η αποφόρτιση ενός φλεγόμενου εγκεφάλου; Ή θα διαβάσετε αυτή την κίνηση ως αδιαφορία, χρόνια τεμπελίτιδα και επανάπαυση;
Θα διαβάσετε τις εξόδους με τους φίλους του ως μια τελευταία σανίδα διατήρησης της κοινωνικότητας του; Ή ως μια απογειωμένη και θρασύτατη καλοπέραση;
Θα αντιληφθείτε ότι η χλωμή σεξουαλικότητα είναι αποτέλεσμα της συναισθηματικής συρρίκνωσης ή θα την βαπτίσετε κατάθλιψη;
Την βουλιμία ή την τάση για ύπνο; Μήπως και αυτό θα το εντάξετε στην κατάθλιψη; Ή μήπως πίσω από τη σοκολάτα και το ροχαλητό δείτε την απόγνωση ενός ανθρώπου στον οποίο η μοναδική πηγή απόλαυσης είναι το φαγητό, ενός ανθρώπου που λυτρώνεται από τις σκέψεις του με τον ύπνο;
Και όταν εκείνος επιτεθεί, φωνάξει, εξοργιστεί; Θα ενταχθεί στην κατηγορία των επικίνδυνων νευρασθενών ή στην κατηγορία των εγκλωβισμένων που νιώθει ότι δεν μπορεί κανείς να τον καταλάβει;
Και όταν εκείνος σωπαίνει και αποφεύγει το διάλογο, θα θεωρηθεί αδιάφορος και ταπεινωτικός προς εσάς ή βαθιά ενοχοποιημένος για το ότι σάς βαραίνει;
Θα τού ασκείτε κριτική, θα επιλέξετε τη σιωπή σας ως τιμωρία για την ανεπάρκεια του ή θα επιλέξετε την αγκαλιά και την απαλή κουβέντα;
Θα σεβαστείτε το ρυθμό του ή θα τον υποτάξετε στο δικό σας άγχος;
Θα ακούσετε τα δικά σας συναισθήματα ή θα επηρεάζεσθε από γονείς, φίλες και λοιπά αγαπημένα σας πρόσωπα;
Θα αγωνισθείτε για τη σχέση της ή θα επανέρχεσθε συχνά στο σενάριο ενός επικείμενου χωρισμού ή ένα διαζυγίου;
Θα έχετε την ψυχραιμία να ανακαλέσετε τα πιο όμορφα στιγμιότυπα τής σχέσης σας;
Θα θυμηθείτε ότι η ζωή είναι μια σπείρα στην οποία εναλλάσσεται το πικρό με το γλυκό; Ή σε κάθε δύσκολη και πρωτόγνωρη συνθήκη της, εσείς θα γράφετε το δικό σας ρέκβιεμ;
Ο άνεργος άνδρας μοιάζει με ένα αγόρι που μόλις ορφάνεψε! Κοιτάζει άναυδο και αποσβολωμένο τα συντρίμμια γύρω του ..και μέσα του! Δεν ξέρει προς τα που να προσανατολίσει το βλέμμα του, προς ποια κατεύθυνση να ανοίξει τα χέρια του: να τα τεντώσει προς τον ουρανό, να τα απλώσει μπροστά στο πρόσωπο του ή να τα σμίξει με τα δικά σας;
Η απάντηση δική σας….
Με σεβασμό
Μαρία Βακάλη