Παράπονα μεγάλων παιδιών από τους γονείς τους….


ΠΡΟΤΟΥ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Θα ήθελα να σάς ενημερώσω πως τα κείμενα αυτά απευθύνονται σε όλους όσοι επιθυμούν :

Να γνωρίσουν την ψυχολογία από μια άλλη οπτική γωνία

  • Να ξεφύγουν από τα τετριμμένα
  • Να αποτινάξουν από την γλώσσα τους και τη σκέψη τους τον εργαλειακό λόγο Να ανοίξουν τους ορίζοντες τους, να αφυπνιστούν
  • Να εξελιχθούν και όχι απλά να αποδεχτούν ή φιλιωθούν τον εαυτό τους


Προς αποφυγή παρεξήγησης, οφείλω να σάς πω ότι επιλέγω τη χρήση τού αρσενικού γένους

  • α) χάριν σε συντομία και
  • β) καθώς συχνά αναφέρομαι γενικά στον ψυχισμό και όχι στον άνδρα, στη γυναίκα, ή στο παιδί.
.

Πόσες παρεξηγήσεις, πόσα λόγια, παράπονα, πόσες κριτικές και αναλύσεις για  εκείνον τον γονιό που δεν σάς καταλαβαίνει, που είναι πιο κοντά στον αδελφό σας, που δεν σάς εμπιστεύεται όπως εκείνον, δεν σάς νοιάζεται, δεν σάς συναισθάνεται, σάς θεωρεί δεδομένο,  δεν αναγνωρίζει τις θυσίες σας και την αξία τού χαρακτήρα σας!

Κανείς σας δεν σκέφτηκε ότι  δεν είναι απαραίτητο να ταιριάζετε με τον γονέα ή τους γονείς σας;

Ότι η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας,  η προσωπική καλλιέργεια  διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη μεταξύ σας κατανόηση και επικοινωνία, ακόμη και αν  η αγάπη τού ενός προς τον άλλον είναι αδιαμφισβήτητη.  

Ότι οι γονείς βλέπουν τα παιδιά τους με τα μάτια τού φόβου ή των προσδοκιών και όχι της πραγματικότητας…. και συνήθως κλίνουν προς το πιο αδύναμο παιδί, χωρίς να διερευνήσουν σε βάθος την πηγή τής αδυναμίας  του, χωρίς να αναρωτηθούν αν με την προστασία βοηθούν πραγματικά και μακροπρόθεσμα το αδύναμο παιδί τους ή αν απορρυθμίζουν το δυνατό!

…Ο φακός στρέφεται προς εσάς και όχι προς τους γονείς. Ποια ανάγκη σάς καλύπτει αυτή η επικύρωση της αναγνώρισης; Τι εξυπηρετεί η σύγκριση με τον αδελφό ή αδελφή σας; Πόσα χρόνια από τη ζωή σας θα δαπανήσετε να αναλύετε τη διάκριση τού γονιού; Πόσα χρόνια θα σπαταλήσετε περιμένοντας την αναγνώριση των συναισθημάτων ή των επιτευγμάτων σας από τον ή τους γονείς σας; Ως πότε θα παραδίνετε  στα χέρια τρίτων το κλειδί της δικής σας αυτοεκτίμησης;  

Μήπως η ωριμότητα κατακτιέται όταν κατανοήσετε τις αδυναμίες, τις οποίες εντέχνως κάποιοι γονείς προσπαθούν να κρύψουν, προκειμένου να σταθούν ισάξιοι του ρόλου τους; Όταν αποδεχτείτε ότι οι γονείς δεν είναι μικροί θεοί που γνωρίζουν και κατανοούν τα πάντα, που  πράττουν  ισότιμα και τέλεια; Όταν συνειδητοποιήσετε ότι οι ίδιοι οι γονείς σας ενδέχεται να μην σάς γνωρίζουν όπως  διαμορφώνεστε, αλλά να εμμένουν στο πώς ήσασταν ως παιδάκι; Όταν τους αποδεχτείτε όπως είναι και τούς προσφέρετε αφειδώς το  χάδι σας και μια ανοικτή αγκαλιά;

Με σεβασμό

Βακάλη Μαρία