Πράσινο! Με βάδισμα διστακτικό περνάει απέναντι!

Τραβηγμένο απ’ τη βιασύνη καλσόν τυλίγει το πρόσωπο που απότομα έσβησε.

Κόκκινο κραγιόν γύρω από τα μάτια ίσα που να κρύβει την αιμορραγία τους ή να απορροφά την κάπνα του πάθους.

Σπασμένος ο  καθρέφτης μέσα τους μήνες τώρα. Μα δεν υπήρχαν ουσιαστικές ρήξεις.. μόνον κάποια παράπονα στιγμιαία και επαναλαμβανόμενα που στέγνωναν στη βραδινή αλκοόλη. Τα υποτίμησε άραγε; Ίσως δεν ήταν και τόσο αθώα όσο νόμιζε!

Το βλέμμα στο ακριβοπληρωμένο πουλόβερ.. σε μια κλωστή που διαμαρτύρεται. Πώς γίνεται να ξέφτισε τόσο γρήγορα;

Άραγε..

Αν την τραβήξει απότομα θα σχηματίσει ένα  κουφάρι;

Αν την αφήσει ως έχει θα καταπίνει για τα επόμενα χρόνια ένα κουβάρι;

……

Με σεβασμό

Μαρία Βακάλη