Μοιάζει σε αυτό το επίθετο  να μην ασφυκτιά μηδέ η γυναίκα, μηδέ ο άνδρας. Κι όμως στριμώχνεται μια ολόκληρη δυναμική!

Παρά το ότι δεν μού αρέσουν τα  επίθετα ως γενικευμένα συνοδευτικά  τής ταυτότητας σας, θα επικαλεστώ το συγκεκριμένο ως έχει, προκειμένου να μοιραστώ δύο σκέψεις μου μαζί σας.

Τι έχετε στο μυαλό σας όταν λέτε δυναμική γυναίκα; Αν δεν λαθεύω τη γυναίκα που δεν υποχωρεί, που έχει τα θέλω της και τα υπερασπίζεται πάση θυσία, που πετυχαίνει ό,τι θέλει και στον εργασιακό και στον ερωτικό- συναισθηματικό τομέα, διαθέτοντας πείσμα και μεθοδικότητα.  Αναφέρεστε, φαντάζομαι, στη γυναίκα που δεν  τρέχει πίσω από το  έτερον ήμισυ, τα καταφέρνει μόνη της, δεν αποκαλύπτει τα τρωτά της σημεία,  δεν ζητάει βοήθεια, δεν λυγίζει, ξέρει να ελίσσεται για  να διατηρεί το αγέρωχο στυλ της αδιάλειπτα.

Ομοίως, υποθέτω, ως δυναμικό άνδρα θα ορίζατε  εκείνον ο οποίος ανεβαίνει όλα τα σκαλοπάτια της κοινωνικής εργασιακής κλίμακας, επιβάλλεται, είναι αποφασιστικός,   κρύβει το συναίσθημα του για να μην  αποκαλύψει πιθανή αδυναμία, δεν ενθουσιάζεται, καθώς ο ενθουσιασμός  θεωρείται παιδικό  γνώρισμα, διατηρεί την ψυχραιμία του, υιοθετεί  το στυλ  τού στιβαρού, λιγομίλητου και ολίγον απόμακρου άνδρα.

Και κάπως έτσι  απομακρύνεστε από τη Δυναμική σας, η οποία είναι το ουσιαστικό που παράγει το επίθετο, είναι η βάση που στηρίζει την εξέλιξη σας.

Αφήνω στην κρίση σας κάποιες συμπεριφορές, υπαγορεύοντας σας το ρόλο τού νονού. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πώς θα βαπτίζατε εκείνον/η  ο οποίος/α:   

• Συνομιλεί με τις αδυναμίες του, τις ανεπάρκειες του και αγωνίζεται εμπράκτως να τις σμιλεύσει;
• Γνωρίζει  τις αντιδράσεις του στη ματαίωση και την απόρριψη και δεν τις επιτρέπει να τον κατευθύνουν;
• Γνωρίζει πώς να ελέγχει το σωματικό του βάρος;
• Μπορεί να αναγνωρίσει και ελέγξει τη συναισθηματική του κίνηση, χωρίς να την καταπνίξει,  καταπιέσει και  στραγγαλίσει ;
• Μπορεί να αντιστέκεται στις επιβλαβείς  συνήθειες του;
•  Γνωρίζει τα  άλλοθι που δίνει στον εαυτό του, για πιθανές αναβλητικές συμπεριφορές;
• Ξέρει πως να τροφοδοτεί την ελπίδα του, εκεί όπου όλα μοιάζουν σκοτεινά;
• Είναι σε θέση να ενθαρρύνει και φρενάρει τον εαυτό του;
• Βρίσκει την ψυχραιμία να αναθεωρεί τους στόχους του, όταν η πραγματικότητα τους διαψεύδει;
• Γνωρίζει το πότε, το γιατί και το πως να εγκαταλείπει;
• Και αν οι αποτυχίες ξύσουν άγαρμπα το Εγώ του, προσπαθεί να κοιτάζει μέσα στην πληγή αντί να αναζητάει αδιάβροχα τσιρότα;
• Ζητά βοήθεια, χωρίς να νιώθει πως αυτό- υποτιμάται;
• Ζητά τον αντίλογο, χωρίς να φοβάται την κριτική, το κατηγορητήριο και την αποδοκιμασία ;
• Αποφασίζει  χωρίς να βιάζει τον εσωτερικό του ρυθμό;
• Επιδιώκει το διάλογο και τη σύγκρουση, ως στοιχεία σύνθεσης, αντίθεσης  και  δημιουργίας ;
• Δεν τον ενδιαφέρει το δίκαιο αλλά η αρμονία, η απόλαυση και η ισορροπία σε όλες του τις σχέσεις;
• Αντί να κρίνει τη συμπεριφορά του άλλου, αναρωτιέται  για τη δική του, τα κίνητρα της και τον συναισθηματικό της αντίκτυπο στους άλλους;
• Διαχωρίζει την υποχωρητικότητα από την αδυναμία;
• Αντλεί πρωτογενή και αληθινή χαρά από το μοίρασμα;
• Αναπτύσσει κριτική σκέψη και στάση  σε ό,τι νέο έρχεται στην καθημερινότητα του;
• Ξεχωρίζει την ευθύνη της εξουσίας από την κατάχρηση αυτής;
• Κατανοεί ότι ο άνθρωπος κινείται σε μια σπειροειδή τροχιά και όχι σε μια γραμμή με κίνηση μπρος- πίσω;
• Κατανοεί ότι  ο άνθρωπος εξελίσσεται; Κατανοεί ότι και ο ίδιος, εν δυνάμει, μπορεί να γίνει και γενναίος και  δειλός,  και ενδοτικός  και ανένδοτος, και σκληρός και μαλακός  και ….. αδύναμος και δυνατός;

………Ο δυναμισμός περπατά σε ράγες λιτές και δυνατές  όταν χαράσσονται  με μελάνι  φτιαγμένο  από την παιδική περιέργεια, την εφηβική ορμή, την μετεφηβική αμφισβήτηση …και  κυρίως από την ενήλικη Αφαίρεση!!

Με σεβασμό

Μαρία Βακάλη