Λίγα λόγια για την θεωρητική προσέγγιση....
Μαρία Βακάλη, απόφοιτος τμήματος Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών.
Η προσέγγιση που ακολουθώ, για τα παιδιά, τους εφήβους, τους ενήλικες, μεσήλικες και τους ηλικιωμένους στηρίζεται στη Σοβιετική Διαλεκτική Ψυχολογία και την Ιστορικό Πολιτισμική θεωρία του Lev Semionovits Vygotsky.
Λίγα λόγια για την προσωπική μου διαδρομή..….
Αν κάτι θυμάμαι ως παιδί είναι μια ασίγαστη δίψα να ακούω τους άλλους να εξιστορούν αποσπάσματα από τις ζωές τους. Παιδικοί έρωτες, εφηβικά φλερτ, γάμοι, γεννήσεις, χαρές, διάπλατα χαμόγελα, γιορτές αλλά και αποτυχίες, απογοητεύσεις, άγχη, αγωνίες, θάνατοι, βαθιές στεναχώριες ζωντάνευαν μπροστά μου σαν παραμύθια.
Στα χρόνια της εφηβείας, ήμουν σχεδόν σίγουρη ότι με συγκινεί περισσότερο ο πόνος των ανθρώπων. Ιδιαίτερα, εκείνος που δρα υπόκωφα. Εκείνος που δεν λέγεται, που δεν εξιστορείται, που κρύβεται βαθιά μέσα στη σιωπή. Εκείνος που ακινητοποιεί το βλέμμα, σφραγίζει τα χείλη και ταλαντεύει το σώμα .
Ήθελα να υπηρετήσω τον Άνθρωπο. Να φωτίζω το χαμόγελο του, όταν η ζωή τού το σβήνει. Ακροβατώντας ανάμεσα στο Λόγο και τη Σιωπή βρέθηκα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στο νεοσύστατο τότε τμήμα Ψυχολογίας κατάλαβα ότι για να προσφέρω έπρεπε πρωτίστως να μελετήσω τη Φύση τού Ανθρώπου και στη συνέχεια να αποκτήσω καθαρή αντίληψη, ορθή σκέψη και μονωμένο συναίσθημα.
Μετά το πρώτο μου πτυχίο, προσέγγισα και φοίτησα σε διάφορα ψυχοθεραπευτικά σχήματα ψυχολογίας. Η αίσθηση που αποκόμιζα ήταν πως η εφαρμογή τους στο Ελληνικό χώρο έμοιαζε προσκολλημένη σε πρωτόκολλα, ημιτελής, μακροχρόνια, πολυέξοδη και ενίοτε κουραστική για τον εκάστοτε αναλυόμενο.
Αναζητούσα στα διαβάσματα μου μια ψυχολογία που να εφαρμόζει στην Ελληνική σκέψη, να αγκαλιάζει το Ελληνικό συναίσθημα. Βρέθηκα μπροστά σε αυτό που λέγεται «Διαλεκτική Σοβιετική Ψυχολογία». Μεταφράζοντας τη θεωρία στην πράξη δημιουργήθηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας, από την υπογράφουσα, μια σειρά ερωτηματολογίων και ψυχοτεχνικών που στοχεύουν στην ανάδειξη ενός ψυχογραφήματος, μίας «ψυχικής ακτινογραφίας», στη γνώση τής οποίας στηρίζεται κάθε συνειδητή προσπάθεια αλλαγής.
Αναγκαία για την εφαρμογή αυτού του μοντέλου ψυχολογικής προσέγγισης υπήρξαν και είναι η κλινική και κοινωνική εμπειρία μου παρατηρώντας, αναλύοντας, μελετώντας και συνεισφέροντας άμεσα και πρακτικά σε: α)ψυχιατρικά και νευρολογικά πάσχοντες, β) νοσηλευόμενους στα αντικαρκινικά νοσοκομεία της Αθήνας, γ)κοινωνικά ευπαθείς ομάδες όπως άνεργοι, μετανάστες, κακοποιημένες γυναίκες, έγκλειστοι, φυλακισμένοι, δ) εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, σε μετεκπαιδευτικά σεμινάρια ψυχοπαιδαγωγικής ε) αυτιστικά παιδιά στ) μαθητές στο σχολικό τους περιβάλλον!
Σήμερα, οι προβληματισμοί, τα συναισθηματικά και ψυχολογικά άλγη που μπορεί να παγιδεύουν, να εγκλωβίζουν ως και να απειλούν την επιβίωση σας σε ατομικό, δυαδικό και ομαδικό επίπεδο είναι η καθημερινή μου ενασχόληση.
Η εμπιστοσύνη σας με καθιστά μάχιμη και δυναμική. Το χαμόγελο σας δεν φωτίζει μόνον τα δικά σας πρόσωπα αλλά και τον δικό μου δρόμο ως κοινωνικό επιστήμονα. Είναι μια τεράστια ηθική ικανοποίηση και για τους δύο μας. Για εσάς, που με εμπιστεύεστε, για εμένα που σάς φροντίζω!