… πίσω από μια ξύλινη μπάρα στήνεται η πασαρέλα πολύχρωμων καλοσχηματισμένων κυριών, που σε κοιτάζουν προκλητικά, λαχταρώντας  το πρόσταγμα σου!! Εσύ, θα επιλέξεις το δικό σου ποτό, εκείνο που σού ταιριάζει, εκείνο που έχει συνδεθεί με την ταυτότητα σου, εκείνο που διαλύει τις σκέψεις σου, μουδιάζει το κεφάλι σου, παγώνει το χρόνο, σβήνει τις ενοχές,  καλύπτει με χάδι αδελφικό τις ανεπάρκειες σου, αίρει τις φοβίες σου.

Κάθε φορά που συναντιέσαι κρυφά με τον εαυτό σου αλλά και κάθε φορά που κρύβεσαι από μια συνάντηση σου μαζί του, εκείνο είναι εκεί χωρίς να βιάζει, να κρίνει, να φωνάζει. Χωρίς να υποδεικνύει τον έναν και μοναδικό δρόμο προς το φως και την αλήθεια!

Εκεί που όλα γύρω σου καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, εκείνο γίνεται ο προσωπικός σου Αλλαντίν.

Όταν η ομορφιά φθίνει, η ρώμη φυλλοροεί, ο ανδρισμός σου ακυρωθεί, εκείνο φρουρεί την παιδικότητα σου και απλώνεται σαν αραχνοϋφαντο μεταξωτό δίκτυ να αγκαλιάσει την εφηβική σου ονειροπόληση.

Όταν ο ρομαντισμός υποκλιθεί στην χυδαιότητα, όταν το όραμα κατακρημνιστεί, όταν η ευγένεια ηττηθεί από τη βία, η γνώση λυγίσει μπροστά στη δύναμη της αμάθειας, εκείνο θα δώσει νόημα στη ζωή σου.

Όταν τα θέλω σου αναμειχθούν με την ηθική σου και ζητήσουν επιτακτικά τον εκμαυλισμό αυτής, εκείνο στέκεται δίπλα σου σε κάθε απόφαση σου.    

Όταν κουραστείς να σε δικάζεις για την ήττα, την ανεπάρκεια, τις απανωτές λανθασμένες επιλογές, την ελλειμματική στρατηγική, την άτσαλη και αναποτελεσματική σου μέθοδο, την ωχρή σου βούληση, εκείνο θα μαλακώσει τις φωνητικές σου χορδές, που πάλλονται με ένταση εναντίον σου, και ως μια δεύτερη φωνή θα σε υπερασπιστεί.   

Όταν το κύρος και η δόξα αιτηθούν τη διατήρηση και τον πολλαπλασιασμό τους ενώ οι αντοχές σου φυλλοροούν, εκείνο γίνεται το αγχολυτικό σου.  

Όταν ο θαυμασμός αναποδογυρίσει και  ξεμυτίσει το άλλο του πρόσωπο- ο οίκτος- εκείνο θα αλλάξει τις φιγούρες τους..

Όταν η ακροβασία ανάμεσα σε εκείνο που θα ήθελες να είσαι και σε εκείνο που φοβάσαι ότι γίνεσαι σε βρίσκει άοπλο, εκείνο σε θωρακίζει.

Όταν η εξωτερική σύγκρουση μοιάζει μονόδρομος για την υπεράσπιση της αξιοπρέπειας σου, εκείνο σε οπλίζει με ψυχραιμία, γίνεται άλλοθι σε πιθανή αγαρμποσύνη σου ή τη δικαιολογία για την αναβλητικότητα σου.

Όταν η επικοινωνία με τους γύρω σου γίνεται ανυπόφορη ή αδύνατη, όταν τα αδέλφια γίνονται εχθροί,  οι γνωστοί  μοιάζουν άγνωστοι και οι δικοί σου ξένοι, εκείνο γεφυρώνει τις αποστάσεις.

Ωστόσο,

Όταν δεν γεμίζεις μέσα σου και έχεις παραιτηθεί από τη ζωή, όταν εξαντλείς την ενεργητικότητα σου στο να γεμίζεις ένα ποτήρι που αδειάζει, όταν επιλέγεις να ξεχνάς πως η ζωή χρειάζεται τόλμη και  φαντασία….

Όταν αρνείσαι ή φοβάσαι να εξουσιάσεις τις σχέσεις σου, αρχής γενομένης εκείνης με τον εαυτό σου, τότε σε εξουσιάζει εκείνο.. και ας νομίζεις πως εσύ το προστάζεις να έρθει δίπλα σου..

Τότε, πολλοί θα μιλήσουν για εσένα χωρίς να σε ρωτήσουν, χωρίς να σε γνωρίσουν θα σε τσουβαλιάσουν σε μια ετικέτα-του αλκοολικού… και τότε, στα ράφια μιας επιστημονικής βιβλιοθήκης στήνεται μια άλλη πασαρέλα πολύχρωμων βιβλίων που σε φλερτάρουν προκλητικά, ανυπομονώντας για την αφομοίωση σου.  

Αξίζει; Αξίζει η δική σου ζωή να συρρικνώνεται σε ένα «άρθρο» και να χάνει την προσωπική σου ταυτότητα; 

Με σεβασμό

Μαρία Βακάλη